همايش چهارم انجمن فلسفه تعليم و تربيت

«مباني فلسفي تحول در نظام آموزش و پرورش ايران»

سال 1390، را مي‌توان نقطه عطفي در تحولات حوزه آموزش و پرورش ايران به شمار آورد، زيرا با رونمايي از سند تحول راهبردي آموزش و پرورش و نيز نقشه جامع علمي کشور، تصريح شد که اين اسناد مي‌تواند مبناي تمامي سياست‌گذاري‌ها، برنامه‌ريزي‌ها و توليد اسناد تحولي در نظام آموزش و پرورش ايران قرار گيرد. بر اين اساس، جرياني آغاز گرديد كه ناظر به تجديدنظر اساسي در نظام آموزش و پرورش ماست. اين تغييرات نوعاً وعده‌هايي نظير اصلاح مدارس، تقويت يادگيري دانش‌آموزان، و افزايش موفقيت آن‌ها را به همراه دارد.

از سوي ديگر، هر نهضت اصلاحي هم به منزله عامل تغيير، و هم پاسخ به آن است. جريان اخير تحول نظام آموزش و پرورش ايران به منزله عامل تغيير در مفروضه‌ها، ساختارها، برنامه‌ها، قوانين، معلمان و مديراني است كه انتظار مي‌‌رود آن‌ها را به مرحله اجرا گذارند. رؤياهاي راهبران دولتي، به منزله عاملان اصلي تغييرات كلي در نظام آموزش و پرورش بر اساس مأموريت دولت، در وزارت آموزش و پرورش و نيز آموزش عالي مشهود است. اين رويه ناظر بر راهبري كشور به سوي بهبود تربيت دانش‌­آموزان است. ضمن اينکه اين تحولات پاسخ به تحولات جاري در جهان نيز به شمار مي‌رود.

از آن جا که نوآوري زماني مي‌تواند قرين توفيق شود و راهنماي دست‌اندرکاران تغيير باشد كه بر مباني و چارچوب‌هاي نظري دقيق و قابل دفاع متكي باشد؛ هدف غايي اين همايش زمينه‌­سازي براي به خدمت گرفتن ديدگاه‌­هاي فيلسوفان تربيتي در باب اين تحولات در نظام آموزش و پرورش رسمي ايران امروز، براي ترسيم وضع مطلوب آموزش و پرورش در ايران فرداست.

 

اهداف همايش

- تبيين جايگاه و نقش فلسفه تعليم و تربيت در تحول نظام‌هاي آموزش و پرورش

- تبيين جايگاه و نقش فلسفه تعليم و تربيت در برنامه‌هاي تحول در نظام آموزش و پرورش ايران و ساير کشورهاي جهان

- ‌ترسيم چشم‌انداز تحولات مطلوب آموزش و پرورش ايران از ديدگاه فلسفه تعليم و تربيت

 

محورهاي همايش

الف) جايگاه و نقش فلسفه تعليم و تربيت در تحول نظام آموزش و پرورش

· مفهوم شناسي و ماهيت تحول از منظر فلسفي (مكاتب، انديشه‌ها)

· تحليل سير تاريخي نظريه‌ها (پيشرفت‌گرايي، بازسازي‌گرايي، پايدارگرايي، بنيادگرايي، رويكرد اسلامي) و رويکردهاي فلسفي سنتي و معاصر  (ساختارگرايي و پساساختارگرايي، پراگماتيسم و نوپراگماتيسم، پديدارشناسي و هرمنوتيک، فلسفه‌هاي تحليلي، پارادايم پيچيدگي، و ...) در تحولات مفهومي در نظام آموزش و پرورش

· خط مشي‌هاي نظام آموزش و پرورش و رويارويي با مسايل و رويدادهاي معاصر

(نظريه‌هاي جهاني شدن، فلسفه چند فرهنگي، گفتگو و تربيت، آموزش باز و تربيت براي گشودگي و مدارا، تربيت شهروند جهاني، خصوصي‌سازي تربيت، تربيت ديني و سكولار ...)

· فلسفه‌ي اسلامي و تحول در نظام آموزش و پرورش

· فلسفه فناوري و تحولات نظام آموزشي

(فناوري اطلاعات و تربيت، فلسفه علم، شبكه‌اي شدن روابط و تربيت، يادگيري مبتني بر وب، و ...)

· رويکردهاي اخلاقي و ايدئولوژيک به تحول نظام آموزش و پرورش

· (اخلاق حرفه‌اي، دين، آزادي، عدالت، انقلاب‌هاي اجتماعي، فرهنگ ايراني و ...)

· تحول در مفهوم فرايندهاي تربيتي

(كاركردهاي تربيتي، ساختارهاي آموزشي، يادگيري، تدريس، رابطه معلم- فراگير، نظام مدرسه، برنامه‌ريزي درسي، تربيت معلم، و ...)

· امكان و وجوب تحول در آموزش و پرورش از ديدگاه انديشمندان، فيلسوفان، و ...

ب) جايگاه و نقش فلسفه تعليم و تربيت در برنامه‌هاي تحول در نظام آموزش و پرورش كشور و ساير کشورهاي جهان

· زيرساخت‌هاي فلسفي اسناد تحول در نظام آموزش و پرورش كشور

· تطبيق جايگاه فلسفه تعليم و تربيت در تحول نظام آموزش و پرورش كشور با ساير کشورهاي جهان

· فلسفه‌ي اسلامي و تحول در نظام آموزش و پرورش كشور

· رويکردهاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي و تحول در نظام آموزش و پرورش كشور

· همکاري‌هاي علمي و بين‌المللي و تحولات نظام آموزش و پرورش كشور

(نقش سازمان‌هاي بين‌المللي نظير يونسکو، آيسسکو، يونيسف و سازمان بهداشت جهاني در تحولات نظام‌ آموزش و پرورش كشور)

ج) ترسيم چشم‌انداز تحولات آموزش و پرورش كشور از ديدگاه فلسفه تعليم و تربيت

· جريان‌هاي فکري- فلسفي الهام بخش براي ايجاد تحول در نظام آموزش و پرورش كشور

· رشته فلسفه تعليم و تربيت و تحول در مباني و بنيادهاي نظري نظام آموزش و پرورش كشور

· تحليل نظري چالش‌ها و موانع پيش روي تحول در نظام آموزش و پرورش كشور

· پژوهش تربيتي، نظريه پردازي و تحول در چشم انداز آينده نظام آموزش و پرورش كشور

· نقش فيلسوف تعليم و تربيت در تحول آموزش و پرورش